Οι δημοσιογράφοι συμμετέχουν και διεκδικούν
Της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ,
υποψήφιας για το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜ-Θ
Αφού αποφάσισα να εκτεθώ κι εγώ στις εκλογές για το Δ.Σ. της
ΕΣΗΕΜ-Θ μαζί με άλλους αξιόλογους συναδέλφους και με το συνδυασμό
«Δημοσιογράφοι ΣυμμΕτέχουν», θα μοιραστώ ορισμένες σκέψεις με συναδέλφους:
Μέχρι πρότινος, ασχολούμενη περισσότερο με τα δικά μου επαγγελματικά
προβλήματα και κάποιων άλλων συναδέλφων, με τους οποίους βρισκόμασταν
συχνότερα ή
συνεργαστήκαμε στο παρελθόν, ομολογώ ότι είχα μια γενική εικόνα για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, αλλά και της περιφέρειας.
Ωστόσο, τις τελευταίες ώρες, μιλώντας και ακούγοντας συναδέλφους από κάθε εργασιακό χώρο, παραδέχομαι ότι συγκλονίστηκα από το εύρος και την πληθώρα των προβλημάτων που πλήττουν τον κλάδο μας, αλλά και τη διαφορετικότητα των αιτημάτων που ζητούν επίλυση.
Όμως, η συνιστώσα ήταν κοινή για όλους.
Αφετηρία και προορισμός είναι η επιτακτική ανάγκη ο επαγγελματικός κλάδος μας να διασωθεί κι εμείς, οι δημοσιογράφοι, να επιβιώσουμε από έναν αργό θάνατο που μεταφράζεται με μειώσεις, περικοπές, απολύσεις, ατομικές συμβάσεις, επισχέσεις εργασίας, υποχρεωτικές συνταξιοδοτήσεις, αναξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς.
Το δημοσιογραφικό επάγγελμα αλλά και ο ρόλος που επιτελούμε βρίσκεται σε κρίση. Γινόμαστε σκιές των παλιών εαυτών μας από προβλήματα που έφθασαν στο απροχώρητο, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα που καταπατήθηκαν, καταστρατηγήθηκαν, τσαλακώθηκαν – μονομερώς ή προσυμφωνημένα – με πρόσχημα την οικονομική κρίση.
Είναι επιτακτική ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας και να θέσουμε σε νέες βάσεις τις προτεραιότητές μας, γιατί, όπως οδηγήθηκαν τα πράγματα ή κάποιοι τα άφησαν να οδηγηθούν, τα παλιά μοντέλα καταρρέουν και τα νέα δεν τα έχουμε καν αγγίξει. Είτε γιατί δε θέλουμε είτε γιατί ενοχλούν, βολεμένους και ημετέρους.
Γι΄ αυτό θεωρώ ότι σε αυτήν την οδυνηρή μετάβαση δεν πρέπει να μείνουμε ή να κάνουμε πίσω και απλώς να περιμένουμε από κάποιους να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ. Με απολογισμό και απόδοση ευθυνών.
Πρέπει να σκεφθούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα και να δράσουμε με μεγαλύτερη ταχύτατα. Οφείλουμε και έχουμε την υποχρέωση να συγκρουστούμε. Όχι για να διεκδικήσουμε προνόμια, αλλά δυστυχώς για να προασπίσουμε τα αυτονόητα. Και πρωτίστως το δικαίωμα στην εργασία και σε συνθήκες που αρμόζουν σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα.
Πρέπει να προστατεύσουμε τον κλάδο μας, αλλά κυρίως το ρόλο μας. Να μιλήσουμε και να πούμε την αλήθεια. Η δημοσιογραφία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι σιωπηλή.
Είναι στη δική μας ευχέρεια και αντίληψη να βγάλουμε πρώτοι την είδηση. Κυρίως όμως να τη μεταφέρουμε σωστά.
συνεργαστήκαμε στο παρελθόν, ομολογώ ότι είχα μια γενική εικόνα για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης, αλλά και της περιφέρειας.
Ωστόσο, τις τελευταίες ώρες, μιλώντας και ακούγοντας συναδέλφους από κάθε εργασιακό χώρο, παραδέχομαι ότι συγκλονίστηκα από το εύρος και την πληθώρα των προβλημάτων που πλήττουν τον κλάδο μας, αλλά και τη διαφορετικότητα των αιτημάτων που ζητούν επίλυση.
Όμως, η συνιστώσα ήταν κοινή για όλους.
Αφετηρία και προορισμός είναι η επιτακτική ανάγκη ο επαγγελματικός κλάδος μας να διασωθεί κι εμείς, οι δημοσιογράφοι, να επιβιώσουμε από έναν αργό θάνατο που μεταφράζεται με μειώσεις, περικοπές, απολύσεις, ατομικές συμβάσεις, επισχέσεις εργασίας, υποχρεωτικές συνταξιοδοτήσεις, αναξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς.
Το δημοσιογραφικό επάγγελμα αλλά και ο ρόλος που επιτελούμε βρίσκεται σε κρίση. Γινόμαστε σκιές των παλιών εαυτών μας από προβλήματα που έφθασαν στο απροχώρητο, κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα που καταπατήθηκαν, καταστρατηγήθηκαν, τσαλακώθηκαν – μονομερώς ή προσυμφωνημένα – με πρόσχημα την οικονομική κρίση.
Είναι επιτακτική ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας και να θέσουμε σε νέες βάσεις τις προτεραιότητές μας, γιατί, όπως οδηγήθηκαν τα πράγματα ή κάποιοι τα άφησαν να οδηγηθούν, τα παλιά μοντέλα καταρρέουν και τα νέα δεν τα έχουμε καν αγγίξει. Είτε γιατί δε θέλουμε είτε γιατί ενοχλούν, βολεμένους και ημετέρους.
Γι΄ αυτό θεωρώ ότι σε αυτήν την οδυνηρή μετάβαση δεν πρέπει να μείνουμε ή να κάνουμε πίσω και απλώς να περιμένουμε από κάποιους να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οι ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ. Με απολογισμό και απόδοση ευθυνών.
Πρέπει να σκεφθούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα και να δράσουμε με μεγαλύτερη ταχύτατα. Οφείλουμε και έχουμε την υποχρέωση να συγκρουστούμε. Όχι για να διεκδικήσουμε προνόμια, αλλά δυστυχώς για να προασπίσουμε τα αυτονόητα. Και πρωτίστως το δικαίωμα στην εργασία και σε συνθήκες που αρμόζουν σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα.
Πρέπει να προστατεύσουμε τον κλάδο μας, αλλά κυρίως το ρόλο μας. Να μιλήσουμε και να πούμε την αλήθεια. Η δημοσιογραφία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι σιωπηλή.
Είναι στη δική μας ευχέρεια και αντίληψη να βγάλουμε πρώτοι την είδηση. Κυρίως όμως να τη μεταφέρουμε σωστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου